- Gek op eten:
interview met Gaston Starreveld
Postcodekanjer
STRRN Magazine #4
‘‘Ik kan nog
steeds genieten
van een
mooie stamppot.
Wij hebben met Gaston afgesproken in restaurant De Oude Smidse in het prachtige dorpje Ouderkerk aan de Amstel.
‘Vier het leven jongens, zeker als we het over eten gaan hebben‘, zegt Gaston lachend, terwijl hij aanschuift. Wij hebben Gaston ontmoet als presentator bij Bon Chef! een initiatief van Big Green Egg.
Bon Chef! is een serie prachtige korte filmpjes waarin Big Green Egg’s Executive Chef én SVH Meesterkok Michèl Lambermon verschillende sterrenchefs opzoekt. Hiermee wil Bon Chef! de next generation chefs inspireren hun eigen signatuur te ontwikkelen met verschillende technieken en mooie streek- en seizoensproducten.
Gek op eten
‘Ik ben eigenlijk maar een gewone volksjongen, mijn vrouw Marisa heeft mij de kneepjes van echt lekker eten geleerd. Culinair was zij al vele stappen verder dan ik. Ook mijn vriend Michèl Lambermon heeft bij mij de passie voor goed en vooral ambachtelijk eten aangewakkerd. Hij is SVH Meesterkok en kan zó waanzinnig mooi koken! We zijn allebei enorm fan van lekker buiten koken op de Big Green Egg. Dat doen we dan ook regelmatig samen. Nu durf ik wel mooie stukken vlees te bereiden. Vroeger kwam ik niet verder dan een hamburger op de BBQ. Eigenlijk hadden we bij mij thuis moeten afspreken. Wij hebben een ruime woonkeuken met een fraaie bar. Hoewel ik absoluut geen topkok maak daar graag op zondagmiddag eenvoudige gerechtjes voor onze gasten.’
‘Mooi eten hoeft niet duur en ingewikkeld te zijn’, gaat Gaston verder. Ik kan nog steeds erg genieten van een mooie stamppot. Een restaurant hoeft van mij dan ook echt perse een Michelinster te hebben. Ik vind het al super wanneer ik zie dat gerechten met mooie producten en met liefde en passie zijn bereid. Ster of geen ster maakt mij dan echt niet uit. Ik denk dat een Michelinster voor sommige chef-koks alleen maar een belemmering is.’
Eten verbindt
‘Samen koken en eten verbindt. Maar ik vind het wel erg jammer dat we het met zijn allen zo duur maken. Hoe leuk zou het zijn als we meer mensen in Nederland kunnen laten genieten van iets wat gewoon heel mooi is. Laatst ben ik met Resto VanHarte een paar dagen op pad geweest. normaalste zaak van de wereld. s’Avonds met zijn allen aan tafel schuiven totdat het bedtijd is. Super gezellig toch?’ >
Zij brengen mensen uit alle lagen van de bevolking met elkaar in verbinding om samen te bouwen aan een hechtere gemeenschap en betere buurt. Zij leren de mensen om met én voor elkaar te koken. Dat haalt ze uit hun sociaal isolement. Zelf hou ik er ook erg van om samen met anderen te koken en te eten. Ik heb 10 jaar in Spanje gewoond, daar is het de gewoonste zaak van de wereld.’
Vegetarisch
‘Vleesvervangende producten worden steeds beter. Zelf ben ik een enorme vleesliefhebber, maar een paar dagen per week goed vegetarisch eten is ook heerlijk. Ik wil er best rekening mee houden maar ik denk nog steeds niet, goh, vanavond gaan we eens lekker vegetarisch eten. Bij mijn andijvie-stamppot hoort natuurlijk wel een balletje gehakt. We hebben met de Postcodeloterij net de campagne ‘Doe maar lekker vegetarisch’ achter de rug. Hiermee proberen we Nederland meer richting vegetarische eten te krijgen. Dat is lastig, maar het moet. Vis, groenten en pasta’s zijn uitstekende alternatieven. Uiteindelijk komen we er wel, maar ik denk wel dat we nog een hele lange weg te gaan hebben.’ >
‘‘Ik ben een karikatuur van mezelf geworden.
‘Ik vind het leuk om veel mensen om mij heen te hebben, maar eigenlijk ben ik niet zo’n socialiser. Voor mijn werk hang ik vaak de clown uit, maar als ik thuis ben sta ik het liefst achter de kookplaat om lekker dingen voor mijn gasten te maken.
Zo kennen de meeste mensen mij natuurlijk niet, ik ben eigenlijk een karikatuur van mezelf geworden. Ik ben als het ware een stuk marketing gereedschap, gecreëerd door anderen. Ik doe dit nu 30 jaar. Ik heb tijdens de vele uitreikingen van de Postcodeloterij prijzen dus al heel wat huizen van binnen mogen zien.’
“Vergeet niet hoe eenzaam een hoop mensen in Nederland eigenlijk zijn.
‘Meestal komen we rond etenstijd bij de winnaars aan de deur. Bij binnenkomst loop ik dan vaak de keuken in en trek ik de deksels van de pannen af om te kijken wat de pot vanavond schaft. Dat vinden de mensen leuk. Ik ervaar ook dat als wij bij mensen binnenkomen, zij de aandacht die ze van ons krijgen waarderen. Vergeet niet hoe eenzaam een hoop mensen in Nederland eigenlijk zijn. Ik kom in straten waar de mensen nog net hun naaste buren kennen, maar dan houdt het wel op. Soms verbindt een Postcodeloterijprijs mensen in buurt. Dan worden er bijvoorbeeld weer buurtbarbecues en straatfeestjes georganiseerd. Dat is mooi om te zien toch? Vaak is het triest als mensen in een straat geen lot hebben. Maar ik zeg altijd, als je niet meedoet kun je ook niet verliezen.’
Recalcitrant
‘Een mooie herinnering van mij aan eten in een sterrenrestaurant stamt nog uit de tijd dat ik voor Joop van den Ende in Aalsmeer werkte. Als daar iets gevierd werd, moest dat natuurlijk wel enig cachet hebben. Joop nam ons indertijd een keer mee naar een heel sjiek restaurant, Klein Paardenburg ook hier in Ouderkerk. Ik hou wel van een feestje, maar dat is natuurlijk not done in zo’n restaurant. Dan gaat het mij tegenstaan en word ik altijd een beetje recalcitrant. Als het dan toch geen feestje wordt dan ga ik maar in mijn eentje een feestje vieren. Ze hadden de meeste fantastisch wijnen besteld en daar heb ik toen mijn eigen partijtje van gemaakt, die kelk erin en gaan. Uiteindelijk werd het toch heel gezellig.’
Waar zou je nog graag een keer willen eten?
‘Bij mij in de buurt hebben we De Bokkedoorns, een klassiek tweesterrenrestaurant in Overveen. Ik ben daar nog nooit geweest, ik zoek nog een moment om daar naar toe te kunnen gaan, en dat gaat zeker een keer gebeuren.’
Wereldburger
‘Ik ben dankzij mijn werk op veel plekken in de wereld geweest. Dus dat betekent ook veel onderweg eten op bijzondere plekken. In duistere tentjes in Ghana, op de grond in Nairobi, inktvis pootjes in de achterbuurten van Miami of de lekkerste Gamba’s ooit op Borneo. Soms waanzinnig lekker en soms denk je wat moet ik hiermee en slaan je darmen compleet op hol. Maar ik ga ze allemaal en overal bijlangs, super leuk. Alles wil ik proeven.’