Achter dichte deuren en buiten het zicht van politie en handhavers, dronken mensen er hun drank en deden zij er hun zaken, zaken die het daglicht niet konden verdragen. Deze sfeer, vol geheimzinnigheid, vinden we terug in het speakeasy restaurant Graphite* van Peter Gast in centrum Amsterdam.
‘Het speakeasy idee is geïnspireerd op de illegale en mysterieuze bars uit de tijd van de Amerikaanse drooglegging in de jaren twintig. We hebben in het restaurant voornamelijk tafeltjes voor twee, intieme plekken voor bijvoorbeeld geliefden, die wat te vieren hebben. Geen hotel fine-dining, maar wel celebration fine-dining, lekker knus met elkaar,’ vertelt Peter. ´Bedrijfseconomisch is het misschien niet echt slim, maar ik vind de sfeer in de zaak met alleen tafels van twee anders dan met tussendoor viertjes of zesje. Het gaat ons echt om de beleving. Wel hebben we achter in de zaak één tafel voor maximaal acht gasten.’
´ ’t Schulten Hues was wie wij waren, Graphite is wie wij nu zijn.
Samen met zijn vrouw Jacqueline van Liere runde Peter zestien jaar lang het succesvolle restaurant ’t Schulten Hues* in Zutphen, waarvan veertien jaar met een Michelinster. Peter: ´We waren echt toe aan iets nieuws. ’t Schulten Hues was wie wij waren, Graphite is wie wij nu zijn. Graphite is een totaal ander restaurant. Dit hadden we nooit in Zutphen kunnen neerzetten, daar heb je echt een internationale en dynamische stad als Amsterdam voor nodig.’
Zodra je de Paardenstraat, een zijstraat van het Rembrandtplein, in loopt, is het huisnummer je enige houvast. Vanaf de buitenkant is alleen de gevel van een voormalig pakhuis zichtbaar. Geen ramen, geen uithangbord, alleen een grote donkere deur. Op de deurklink kun je de QR-code scannen die je bij de reservering hebt gekregen. Peter: ‘We hadden een soort gastronomische club voor ogen, waar je anoniem en intiem met z’n tweetjes kunt vertoeven. Het is heel spannend als je vriend of vriendin je meeneemt voor een verrassingsdiner en je dan hier aan het begin van de steeg terechtkomt. De meeste mensen vragen zich dan af wat er in hemelsnaam gaat gebeuren.’
Foto: Geert Bruins
Na het scannen van de QR-code bij een duistere deur in een zijsteegje van het Rembrandtplein, begint direct het grote avontuur. Je stapt binnen als in een scène uit een James Bond-film: mysterieus, stoer en classy tegelijk. Geen ramen, donker, sfeervol en perfect passende muziek. Je waant je in een verborgen wereld, ver weg van de werkelijkheid – alsof je in Shanghai in een of andere sigarenclub binnenkomt, op de 23e verdieping van een skyscraper. De tongstrelende gerechten en wijnen zijn al net zo spannend. A place to be, the best kept secret.
Eenmaal binnen ervaar je een soort mysterieuze club, met club-achtige muziek en intieme verlichting. ‘We vertellen ook dat het een club is. Natuurlijk hebben we af en toe gasten die het concept vooraf niet goed hebben begrepen. Dat is soms wel lastig, daar ben ik eerlijk in. Een aantal dingen is hier net even anders. De muziek en verlichting sluiten aan bij de totale beleving. Als ik de muziek zachter zou zetten of de verlichting feller, zou de sfeer van de avond heel anders worden. We hebben weleens tafels gehad die toch een meer klassieke fine-dining of formele sfeer hadden verwacht. Als je die verwachting niet kunt bijstellen, heb je als gast geen leuke avond. Maar wat mij betreft drink je in dat geval lekker je aperitiefje op en verlaat je het restaurant gewoon weer. Ik heb daar geen moeite mee. We kunnen het tenslotte niet iedereen naar de zin maken. >
Direct verder lezen? Neem dan nu voor slechts € 9,00 een digitaal abonnement op STRRN Magazine.
